مقدمه و هدف: امروزه با توجه به استفاده بسیار زیاد از وسایل برقی، قرارگیری انسانها در معرض میدانهای الکترومغناطیس افزایش یافته است. افراد یا کارکنان بخش صنعت نظیر کارگران شاغل در بسیاری از بخش های صنعت برق، تحت تاثیر تابش های میدانهای الکترومغناطیس ناشی از تجهیزات صنعتی قرار می گیرند. علاوه بر آنها افراد ساکن در نزدیکی خطوط انتقال برق فشار قوی نیز در معرض میدانهای با شدت نسبتا بالا قرار دارند. منظور بررسی تاثیر میدان های الکترو مغناطیس ناشی از خطوط فشار قوی انتقال برق بر شاخص های آزمون کارکرد کبدی، مطالعه حاضر انجام شد.مواد و روش کار: این یک مطالعه مورد شاهدی است که در سال 1380 انجام پذیرفته است. جمعیت مورد مطالعه عبارت بودند از 33 کارگر مرد شاغل در پست های خطوط انتقال برق شیراز به عنوان گروهی که دارای مواجهه شغلی با میدان الکترومغناطیس بودند و 50 مرد همسن که در معرض میدان الکترومغناطیس نبودند به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شده است. میانگین شدت میدان در پست های خطوط انتقال برق برابر با 0.094 میلی تسلا برآورد گردید. شاخص های مورد مطالعه عبارت از بیلی روبین تام، بیلی روبین مستقیم، سرم گلوتامیک اگزالواستیک ترانس آمیناز و سرم گلوتامیک پیروویک ترانس آمیناز، فسفاتاز قلیایی، آلبومین سرم و پروتئین تام بود. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمونهای آماری توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: شاخص های مورد مطالعه در دامنه طبیعی قرار داشتند، ولی با این حال تفاوت های آماری معنی داری بین گروههای مورد مطالعه مشاهده گردید. تجزیه و تحلیل آماری یافته ها با استفاده از روش پلکانی رگرسیون چند متغیره نشان داد که آلبومین سرم و بیلی روبین تام با توجه به زمان در معرض میدان الکترومغناطیس بودن به ترتیب کاهش p<0.05) و 2.86-=(t  و افزایش p<0.05) و 2.69=(t می یابند.نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان می دهد که قرار گرفتن در معرض میدان های الکترومغناطیس می تواند بر فعالیت کبد تاثیر بگذارد.

زمینه: اختلال تحمل گلوکز و دیابت شیرین در سیروز کبدی شایع بوده و به عنوان عامل پیشگویی کننده پیش آگهی در این بیماران مطرح هستند.هدف: مطالعه به منظور مقایسه گلوکز ناشتا با آزمون تحمل گلوکز خوراکی در تشخیص دیابت شیرین در سیروز کبدی انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی تمام بیماران مبتلا به سیروز کبدی مراجعه کننده به درمانگاه گوارش مرکز آموزشی- درمانی بوعلی سینای قزوین (92 نفر) در سال 1387 انجام شد. بعد از تکمیل پرسش نامه برای هر بیمار، آزمون گلوکز ناشتای سرم و تحمل گلوکز خوراکی(OGTT) با 75 گرم گلوکز و اندازه گیری قند 2 ساعت بعد به عمل آمد. داده ها با آزمون های آماری برآورد نسبت، مجذور کای و دقیق فیشر تحلیل شدند.یافته ها: میانگین سنی بیماران 54.4±14.1 سال (محدوده 15 تا 84 سال) بود. از 92 بیمار مورد بررسی، 41 نفر(44.6%) زن و 51 نفر (54.4%) مرد بودند. بر اساس نتایج آزمون گلوکز ناشتای سرم، 62 بیمار (67.4%) طبیعی، 16 بیمار (17.4%) دچار اختلال گلوکز ناشتا و 14 بیمار (15.2%) مبتلا به دیابت شیرین بودند. بر اساس نتایج OGTT،30 بیمار (32.6%) طبیعی، 26 بیمار (28.3%) دچار اختلال تحمل گلوکز و 36 بیمار (39.1%) مبتلا به دیابت شیرین بودند. تفاوت میزان تشخیص دیابت شیرین بر اساس FBS و OGTT از نظر آماری معنی دار بود (P<0.001). حساسیت گلوکز ناشتای سرم 46.7% و ویژگی آن96.7%  و ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی آزمون به ترتیب و 96.7% و 46.7% بود. cut off به دست آمده برای گلوکز ناشتا، 83.50 بود.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، آزمون گلوکز ناشتا برای تشخیص دیابت شیرین در بیماران مبتلا به سیروز کبدی کافی نیست. همچنین به نظر می رسد بیماران سیروزی با گلوکز ناشتای سرم بالاتر از 83.50 میلی گرم بر دسی لیتر احتمال بیش تری برای ابتلا همزمان به دیابت یا اختلال تحمل گلوکز داشته باشند و انجام آزمون OGTT برای ایشان توصیه می شود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه و هدف: بیماری کبد چرب غیرالکلی (Nonalcoholic Fatty Liver Disease, NAFLD) یکی از شایع ترین بیماری هایی است که با افزایش مقاومت عروقی بر همودینامیک مغز تاثیر می گذارد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر کبد چرب غیر الکلی و شدت درگیری آن بر مقاومت شریان های داخل جمجمه بود.روش بررسی: این مطالعه به صورت یک مطالعه مقطعی - تحلیلی در 55 بیمار کبدی مراجعه کننده به کلینیک خصوصی شهر تهران و بخش سونوداپلر مرکز تحقیقات بیماری های مغز و اعصاب ایران در سال های 92-1391 انجام شد و طی آن شاخص های همودینامیک (Pulsatility Index, PI) شریان های مغزی بیماران به روش سونوگرافی داپلر ترانس کرانیال (TCD) اندازه گیری و با مقادیر نرمال مقایسه شد. همچنین ارتباط این شاخص ها با سطح سرمی آنزیم های کبد و شدت درگیری کبد در سونوگرافی ارزیابی شد.یافته ها: شاخص ضربانی (PI) در شریان قاعده ای با P=0.053 و مغزی میانی با P=0.166 تفاوت معناداری با مقادیر نرمال نداشت. همچنین این شاخص ارتباطی با شدت درگیری سونوگرافیک کبد نداشت (P=0.789) ولی در شریان بازیلار ارتباط معکوسی با سطح سرمی آنزیم های کبد وجود داشت (P=0.014). از نظر شدت کبد چرب در سونوگرافی 42% خفیف، 38% متوسط و 20% شدید گزارش شده بود که هیچ کدام از بیماران دچار اختلال عملکرد کبدی نبودند.نتیجه گیری: با توجه به افزایش مقاومت عروقی شریان های مغزی در بیماری های کبدی پیشرفته، عدم تغییرات عروقی را می توان ناشی از مدت کوتاه بیماری از زمان تشخیص تا انجام TCD، عدم پیشرفته بودن درگیری کبد و تاثیرات درمان انجام شده بر بیماران دانست، از این رو جهت بررسی تغییرات عروقی در طی زمان، داپلر عروق مغزی و مارکرهایی مانند K18 و فیبرواسکن مکرر کمک کننده خواهد بود.

زمینه و هدف هدف از این مطالعه، مقایسه اثر سه روش درمانی (گیاهی، آتورواستاتین و تمرین ورزشی) بر آنزیم های کبدی و نیم رخ های چربی در رت های هیپرکلسترولمی شده بود. روش تحقیق 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار هیپرکلسترولمی به صورت تصادفی به چهار گروه هشت تایی شامل گروه کنترل هیپرکلسترولمی (Hc)، گروه دریافت کننده عصاره سندانی با دوز mg/kg 100، گروه تمرین ورزشی(E) و گروه دریافت کننده آتورواستاتین (AT) با دوز mg/kg 10 تقسیم شدند. دریافت تمرین استقامتی، عصاره سندانی و داروی آتورواستاتین، به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه انجام شد، سپس توسط دستگاه اتوآنالایزر بیوشیمی مدل Ra-2000 ساخت آمریکا و توسط کیت پارس آزمون میزان فاکتورهای بیوشیمیایی از عملکردهای کبدی شامل میزان آلانین آمینو ترانسفراز (ALT)، آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) و نیم رخ های چربی اندازه گیری و مورد سنجش قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل آماری نتایج در نرم افزار SPSS از آزمون ANOVA و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ها نتایج آزمون های آماری نشان می دهد که اختلاف میانگین همه متغیر ها (ALT، تری گلیسرید، HDL، LDL و VLDL) به جز AST، ALP و کلسترول بین گروه ها معنی دار بود. نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد تری گلیسیرید و VLDL در گروه آتورواستاتین و تمرین نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری داشت. همچنین HDL در گروه تمرین نسبت به گروه های آتورواستاتین، عصاره و کنترل افزایش معنی دار و LDL در گروه تمرین نسبت به گروه آتورواستاتین دارای کاهش معنی داری بود. نتیجه گیری دارو درمانی و ورزش، اثرات تقریبا یکسانی بر بهبود برخی نیم رخ های چربی دارند، با توجه اثرات مطلوب ورزش در کاهش لیپیدهای خون و فقدان عوارض جانبی، به نظر می رسد تمرینات ورزشی نسبت به استفاده از دارو و عصاره گیاه دارویی ارجحیت دارد.

اختلال آنزیم های کبدی معمولا به طور تصادفی طی انجام آزمایشات روتین در افراد بدون علامت رخ می دهد. این اختلال آزمایشگاهی جزء شایع ترین اختلالاتی است که هر پزشکی با آن مواجه می شود. در این مقاله مروری، سعی شده است که راهنمایی جهت تفسیر تغییرات سطح آنزیم های کبدی ارائه شود.تغییرات آنزیم های کبدی به طور کلی به دو دسته هپاتوسلولار و کلستاتیک تقسیم می شوند. در این مقاله چگونگی برخورد با این تغییرات آنزیمی در هر دو دسته مذکور مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

زمینه: مقاومت به انسولین و عدم تحمل گلوکز در سیروز کبدی شیوع بالایی دارد و به عنوان یک عامل پیش آگهی مهم مطرح است.هدف: مطالعه به منظور تعیین ارتباط بین مقاومت به انسولین با شدت بیماری سیروز کبدی انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی 76 بیمار مبتلا به سیروز کبدی مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی سینا قزوین در سال های 1385 و 1386 انجام شد. سطح انسولین، گلوکز ناشتای سرم و تحمل گلوکز خوراکی (OGTT) در تمام بیماران ارزیابی شد. بیماران از نظر شدت سیروز کبدی بر اساس طبقه بندی چاید- پاف به سه گروه B, A و C تقسیم بندی شدند. مقاومت به انسولین با استفاده از مدل هومئوستاز ارزیابی مقاومت به انسولین (HOMA-IR) در گروه های B, A و C تعیین شد. داده ها با آزمون های تی، آنالیز واریانس، مجذور کای و فیشر تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میزان بروز مقاومت به انسولین در بیماران مبتلا به سیروز کبدی 60.5% و در گروه های B, A و C طبقه بندی چایلد- پاف به ترتیب %66.7, %31.6 و 74.1% بود. ارتباط معنی داری بین مقاومت به انسولین و سیروز کبدی وجود داشت (p=0.01). بر اساس آزمون تحمل گلوکز خوراکی 34.2% بیماران دیابت ملیتوس، 31.6% تحمل گلوکز مختل و 34.2% تحمل گلوکز طبیعی داشتند.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها به نظر می رسد مقاومت به انسولین در بیماران مبتلا به سیروز کبدی با شدت سیروز ارتباط دارد.

زمینه و هدف: با توجه به شیوع بالای هیپرلیپیدمی در جهان به ویژه ایران یافتن درمان مناسب، راهکاری منطقی به نظر می رسد. مترونیدازول دارویی است که عموما به عنوان ترکیب ضد تک یاخته ای مورد استفاده قرار می گیرد. محققان دریافته اند که این دارو با دوز خوراکی 750 میلی گرم در روز جذب مناسبی داشته، به طور وسیع در بافت ها پخش و به سطح سرمی معادل 4-6 میکروگرم در میلی لیتر می رسد. علی رغم نحوه تاثیر مناسب آن، کار آزمایی های بالینی بسیار محدودی در خصوص تاثیر آن بر هیپرلیپیدمی بدون وجود بیماری های قلبی – عروقی انجام گرفته است. بنابراین مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر مترونیدازول در کاهش سطح لیپیدهای خون طراحی شده است.روش کار: مطالعه حاضر به صورت کارآزمایی بالینی بدون گروه کنترل روی 50 بیمار صورت گرفت. کلیه بیماران با تکمیل رضایت نامه و پرسشنامه وارد مطالعه شدند و مترونیدازول با دوز روزانه 750 میلی گرم به مدت یک هفته تجویز شد. 20 بیمار مورد مطالعه که شکایتی از مصرف دارو نداشتند هفته دوم نیز به مصرف دارو ادامه دادند. در هر دو گروه پارامترهای لیپیدی از جمله لیپید تام، کلسترول و تری گلیسیرید سرمی سنجیده شد. داده های جمع آوری شده به کمک نرم افزار آماری SPSS و با استفاده از آزمون تی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: اندازه گیری سطح پلاسمایی لیپیدها نشان داد که میانگین لیپید تام سرمی و کلسترول تام کاهش معنی داری نسبت به قبل از مصرف دارو داشت (p<0.01). میانگین سطح تری گلیسرید سرم نیز کاهش معنی داری نسب به زمان قبل از مصرف دارو داشت (p<0.001). بیمارانی که دوز دارویی خود را برای هفته دوم ادامه دادند سطح سرمی لیپیدهای مورد بررسی کاهش بیشتری را نسبت به هفته اول نشان داد که از نظر آماری معنی دار بود (p<0.01). آزمون های کبدی نشان داد که عملکرد کبد هنگام دریافت دارو تغییر نکرده  است.نتیجه گیری: مصرف دوز 750 میلی گرم مترونیدازول روزانه در مدت زمان کوتاهی کاهش معنی دار را در اجزای لیپید سرم داشت. درمان اغلب موارد هیپرلیپیدمی بایستی طولانی مدت باشد در نتیجه از مترونیدازول جهت درمان هیپرلیپیدمی های کوتاه مدت می توان استفاده نمود.

سابقه و هدف: تومور کارسینوئید از سلولهای نرواندوکرین می باشد که از هر عضو در بدن می تواند منشا بگیرند ولی 90% این تومورها از سلولهای کولشیتسکی داخل دستگاه گوارش منشا می گیرد. متاستاز این توده به کبد به کموتراپی مقاوم است و یکی از راههای درمان این بیماران آمبولیزاسیون از طریق شریان کبدی است. در این گزارش نتیجه آمبولیزاسیون شریان کبدی در بیماری که بیش از 75% پارانشیم کبد بعلت متاستاز درگیر بود، گزارش می نماییم.گزارش مورد: بیمار خانم 32 ساله با تومور کارسینوئید از روده باریک مراجعه کرده بود. در بررسی های انجام شده متاستازهای متعدد کبدی داشت. پس از جراحی توده اولیه جهت درمان متاستاز کبدی کموتراپی شد. ولی پاسخی دیده نشد و بعلت درد شدید بیمار تحت عمل آمبولیزاسیون شریان کبدی با ماده پلی ونیل الکل قرار گرفت. پس از 2 ماه مجددا بعلت عود درد در ناحیه 40ccRUQ اتانل 96% از طریق شریان کبدی تزریق شد و درد بیمار بهبود یافت.نتیجه گیری: رادیولوژی تداخلی و آمبولیزاسیون شریان کبدی با پلی ونیل الکل درمان قطعی متاستاز تومورهای هیپرواسکولر کبد نیست. ولی جهت کاهش درد بیمار روش مناسبی می باشد.